Fjöldinn er okkar styrkur..

Magnaður dagur. Fór í skólann í dag og gekk út kl. 14:08 ásamt 130 konum, 7 konur sátu eftir í tíma. Kennarinn hélt smá tölu í upphafi kennslu og sagðist ekki hafa vald til að gefa okkur frí en að sjálfsögðu yrði engin kennsla ef allir gengu út. Sjö konur sáu sér ekki fært að yfirgefa staðinn, sögðust ekki vera þessar "mótmælatýpur" og "ég ein og sér geri ekki mikið gagn". (??)
Ég rölti svo með tveimur vinkonum mínum frá Háskólabíó að Hallgrímskirkju og hitti þar mömmu mína, systur og systurdóttur. Þvílíkur fjöldi. Við mæðgurnar urðum hálf klökkar yfir samkenndinni, enda var farið offari í úthlutun á grát-genum í okkur þremur. Þarna voru konur af öllum stærðum og stéttum, ungar sem aldnar sem létu frosthörku og mannmergð ekki á sig fá.. þvílíkur samhugur. Hópur af leikskólakennurum var þarna með skilti sem á stóð: "Ertu vel gift? Hefurðu efni á að vinna á leikskóla?". Mér fannst það sniðugt. Systir mín er leikskólakennari og þegar hún útskrifuðust planlagði útskriftarhópurinn (sem auðvitað samanstóð af konum) að gefa körlunum sínum barmmerki með áletruninni "ég er giftur leikskólakennara". Það þykir nú ákveðinn status, hver þarf stóran jeppa þegar hann er giftur leikskólakennara? nú eða hjúkrunarfræðingi, eða kennara? Nóg að bera barmmerki og þá ertu kominn í stórlaxa-hópinn. Það er gefið mál að eitthvað hlýturðu að vera að þéna fyrst konan þín hefur efni á að vera í svona láglaunastarfi!?!
Seinnipartinn fór ég svo á Ask með góðu fólki að fagna afmæli. Ég mæli með Aski. Salatbarinn einstaklega góður þar og fiskurinn...mmmm. Fullt hús.
En jæja, gott í bili.
Til hamingju konur með vel heppnaðan dag. Konur eru líka menn.