Íþróttastjarnan..

Vil byrja á því að óska bóndum til hamingju með bóndadaginn. Húrra Húrra. Jamm.

Ég er gjörsamlega lurkum laminn eftir daginn í dag. Bootcamp tíminn (ég veit, skal fara að hætta þessu bootcamp-tali) var sá allra erfiðasti hingað til. Suicide-hlaupin hófust í dag. Djisus kræst mar. Það er algjör dauði. Það var ekki þurr þráður eftir.
Ég læt nokkrar myndir fylgja sem náðust af mér í dag í hita leiksins. Ein af þjálfaranum líka. Þessum linari.

Við Kolla fórum svo í skvass. Kolla er góð í skvassi. Hún er þrælvön og vel gölluð. Með eigin spaða. Það er svalt að vera með eigin spaða. Þetta var ansi gott hjá okkur. Við náðum allavega oft að skjóta kúlunni yfir á hinn völlinn. Það er sko enginn hægðarleikur. Svo rotaðist ég næstum því, skall svo harkalega í vegginn. Stundum horfði ég af svo mikilli aðdáun á kúluna sem ég hafði skotið að ég stóð alveg kyrr og gaf Kollu ekki færi á skotinu. Það var alveg óvart. Í alvöru. Svo hló hún að hljóðunum sem ég gaf frá mér. Þau voru víst ekki nógu svöl að hennar mati. Þema dagsins var uppgjöf og tækni. Svo tekur e-ð annað við í næstu viku. Þetta á að verða a.m.k. vikulegt.
En vil endurtaka að Kolla er mjög góð í skvassi. Hún á líka alveg rosa flottann Nike brúsa. Ég öfunda hana. Ég vil svona brúsa. En aftur að Kollu. Hún er rosa player. Góð tækni hjá henni og snerpa. Enda er hún sko.. bíddu hvernig orðaði hún þetta aftur, best að nota hennar eigin orð.... svo ofsalega mikil íþróttastjarna í sér.. náttúruleg íþróttastjarna, það var málið. Ég skal nú aldeilis segja ykkur það. Ekki svo amalegt. Í þriðja sinn vil ég endurtaka að Kolla, Kolbrún Ósk Skaftadóttir, er náttúruleg íþróttastjarna og alveg svakalega góð í skvassi. Þetta segi ég ekki af því að hún bað mig um það. Ég segi þetta af því að ég meina það.