Svefnvana í Reykjavík

Það lagast þó þegar svefnröskun lýkur. K-K-K-D-N-K-N vaktir eru lýjandi til lengdar. Vaktavinnufólk skilur þetta. Sofa kannski í fjóra tíma milli kvöldvaktar og dagvaktar. Vita að svefntími er skammur og því verður svefn laus, ótti við að sofa yfir sig, alltaf að vakna og kíkja á klukkuna. Vera svefnvana í vinnu og nota klósettpásurnar til að loka augunum í 5 mín. Fara heim eftir dagvakt og sofna áður en höfuðið leggst á koddann, meðan allir eru í sundi og að veltast um í sólinni. Vera alltaf að vakna því kallinn við hliðiná er að slá grasið og grilla. Gefast loksins upp og vera með timburmanna tilfinningu. Bora í nefið þangað til tími er kominn á næturvakt. T-vakta fílingurinn. Átta tíma vinna, átta tíma frí, átta tíma vinna, átta tíma frí. Hlakka til í júní. Þá rennur upp skeið reglulegri vakta, minni svefnraskanna. Meira félagslíf, meira sund, meiri sól í hjarta.
Það mætti halda að þessi færsla væri skrifuð af konu í sjálfsvorkun. Niiii glætan, þessi kona vorkennir sér ekki baun. Ekki baun segi ég. Ok kannski pínu ponsu akkúrat núna.. en það lagast á morgun.

Over and out..
Hulda í.s.p.p.s.a.n.