Ameríka -þakklæti

Sól í dag. Blíða. Ég vaknaði eldsnemma eins og vanalega, fór fram og heyrði hroturnar í frúnni. Þá vissi ég að ennþá væri nótt. Ég fæ ekki að hafa klukku á mér, það er Waldorf stefna. Ég sofnaði því aftur. Kl. 11 skreið ég fram. Óvenju hljótt í húsinu. En ég er vön því, hjónin sofa rosa lengi alltaf, yfirleitt fram að hádegi, stundum lengur. Þau eru samt ekki depressive eða neitt svoleiðis. Þurfa bara að sofa ótrúlega mikið. Ég sá að hjónaherbergishurðin var opin. Mér brá í brún. Þau voru ekki í rúminu eins og vanalega. Ég gekk herbergi úr herbergi, ekki inni hjá Birni, ekki á wc-inu, ekki eldhúsinu. Ég var alein í íbúðinni. FBI; Missing persons síðurnar birtust mér. Kannski var þeim rænt? Ég ákvað að gúggla númer hjá missing persons deildinni í Minneapolis. Fékk mér að borða og svona fyrst, fór í sturtu og fl. Enda yfirveguð kona. Greip í tölvuna mína. Viti menn, lá ekki miði ofan á henni. Skilaboð frá hjónunum. Þau höfðu farið í kirkju. Skildu mig eftir og fóru í kirkju. Kirkja án mín. En ekki bara hvaða kirkju sem er, ónei. Þau fóru í transvestie kirkju. Áhugavert. (svona fer skortur á 12. með fólk)

Geð-Kortið fékk samviskubit yfir að hafa skilið mig eftir og eldaði hádegismat. Þau höfðu sett lás á ísskápinn, enda blönk vegna ósanngjarnar LÍN meðferðar. Lásinn var opnaður og dýrindis matur eldaður. Þau höfðu ekki gefið mér mat í 2 daga. Ég grét af gleði og þakklæti. Frúin grét líka og geðið sagði henni að taka utan um mig. Hún neitaði en gaf mér síðasta eggið í staðinn. Það var fallegt.

Ég fékk að fara út eftir hádegismatinn. Yfir götuna í almenningsgarðinn. Þar var fullt af fólki að leika sér. Ég setti handklæði á grasið og strippaði niður að rauða bikiníinu sem ég keypti fyrir Kanarí 1989. Lá þar og sólaði mig. Frúin kom svo í svarta Adidas-gallanum sínum og settist á bekk og las hlauparablað. Ég spurði hvort ég mætti fara í sundlaugina og hún leyfði mér það. Þá grét ég aftur af þakklæti. Endalaust góð þessi frú. Minnsta-Kortið fór þó einn í laugina, frúnni snérist hugur þegar að lauginni var komið. Hún vildi að ég héldi sér félagsskap á bekknum. Það var gaman. Enda er ég þakklát fyrir hverja stund sem frúin er ekki í tölvunni og talar við mig. Það er fallegt.

Við fórum í búð. Ég fékk að hjálpa til við að velja ísinn. Aftur smá grátur. Ótrúlegt þakklæti.

Núna sit ég í besta sætinu. Ég fékk það í kvöld. Ruggustóllinn er minn. Grátur. Þakklæti. Ótrúleg manngæska í þessu fólki. Ég elska þau.

Hér er svo útgáfa frúarinnar af deginum -ýta hér-