Lúða

Fór í matarboð til lítillar fallegrar fjölskyldu í kvöld. Húsfaðirinn eldaði matinn sem samanstóð af lúðu, bleikju, sætum kartöflum og grænmeti. Ég vissi það ekki þá en ég veit það núna að lúða er uppáhalds hjá mér. Mikið svakalega er lúða góð. Húsfrúin var sammála mér. Húsfaðirinn sem hefur nokkur ár á okkur húsfrúna, var byrjaður að búa þegar Wham var uppá sitt besta, hló dátt að okkur eiginkonu sinni þegar við báðum um rusldisk fyrir roðið. Milli þess sem hann kyngdi roðinu fræddi hann okkur um næringarinnihald þess, enda alinn upp í fiskiþorpi og á þeim tíma var ekki hægt að fá heimsenda flatböku. Við æskuvinkonurnar úr Breiðholtinu (sem gengur erfiðlega að greina á milli fisktegunda), vissum fátt betra á okkar uppvaxtarárum en Hróa hött með skink, svepp og kokteilsósu og létum okkur því hafa það að smakka smá roðbita. Jú vissulega bragðsterkur biti og mjög svo góður. En eitthvað gerði að verkum að við létum staðar numið við einn bita. Uppeldisleg hömlun maske? Orsökin liggur eflaust í frummótuninni.
Hér sannast hið forna; Það er hægt að taka stelpurnar úr Breiðholtinu en Breiðholtið verður ekki svo auðveldlega tekið úr stelpunum. Það er nefnilega svoleiðis.