Náttúrumanía

Ég er fyrir löngu orðin svona leiðindabloggari eins og Allý vinkona mín talar um. Gott að hún er komin í hópinn. Það eina sem kemst að hjá mér er Bootcamp og útivist. Nema hvað að mig langaði alltaf að vera svona stelpa, en ég bara hreinlega nennti því ekki. Fyrir bara ári síðan hefði mig seint grunað að nátthrafninn ég ætti eftir að vakna fyrir allar aldir flestar helgar til að gera e-ð í þessum dúr. Eins og t.d. núna um helgina. Stillti klukkuna á laugardagsmorgun samviskusamlega og með tilhlökkun á 6:30. Átti kyrrðarstund og borðaði næringarríkan morgunmat yfir Mogganum. Sótti nokkra vini og fórum á Bootcamp útiæfingu við Esjurætur. Eftir tveggja tíma æfingu fórum við í gufu á Loftleiðum. Algjör lúxus.
Vaknaði á sama tíma í morgun. Þá var stefnan tekin á Hvalfell í Hvalfirði. Þvílíkur dýrðarstaður. Fjallgangan varð þó í styttri kantinum þar sem á hamlaði för, eða réttara sagt göngubrú yfir ána. Sú hugmynd kom upp að fara úr skóm og sokkum og bretta upp buxur og vaða yfir ána, sem var dýpst ca. upp á mið læri. Ísköld og talsvert straumhörð. Ég hugsaði mig um í 5 sek. og baðst vægðar. Sumir breyttu um andlitssvip, en jöfnuðu sig þó fljótt ;) Gengið var þá niðureftir ánni og talsverðan spöl í aðra átt, að öðrum fossi (en Glym, hæsta foss Íslands, verð ég að sjá síðar) og lunch snæddur í hálffrosnu rjóðri. Umhverfið þarna er ólýsanlega fallegt og kyrrðin dásamleg.
Svona, nákvæmlega svona, vil ég eyða helgunum mínum og frítíma.. nema næst ætla ég að vaða.