Ísklifur og bílastúss

Jæja nú fer gúrkubloggtíð senn að ljúka. Enda alveg gasalegur spenningur í gangi. Bóklegt ísklifurnámskeið í kvöld. Lærði allskyns hnúta og brögð. Verklegi hlutinn verður á Sólheimajökli á laugardag. Mæting kl. 0700. Jössen. Farið verður á einkabílum. Vonandi ekki mínum þó. Nei tæplega. Enda virðist stórlega vanta bílaumhirðu genið í mig. Líður eflaust ekki á löngu þar til einhver góðborgari hringir í bílaverndarnefnd og bíllinn verður hirtur af mér sökum vanrækslu. Ég er t.d. á sumardekkjum. Ég hefði getað lært eitthvað þegar ég rann niður brekku í Hafnarfirði fyrir nokkru og hálf velti bílnum. Ákvað að læra af þessu. Hætti svo við. Vetrardekkin komust þó í aftursætið á Yarisnum og ég hefði alveg verið búin að skipta ef það hefði ekki verið svona löng röð á bílaumskiptidekkjarverkstæðinu. Svo hlýnaði allt í einu. Dekkin enn í aftursætinu. Það truflar mig ekkert. Ég tek bara ekki marga farþega í einu. En hey, hver þarf þess. Þó þótti mér full harkalega að mér vegið í morgun þegar ég fór út. Löggan greinilega eitthvað að þvælast fyrir utan hjá mér um hánótt og skellti gulum miða í hliðarrúðuna og öðrum yfir skoðunarmiðann. Nú á að þvinga mig með bílinn í skoðun. Ég man aldrei bílnúmerið mitt. Óþarft að leggja slíkt á minnið. Þarf greinilega að leggja síðustu töluna á minnið. Það fækkar kannski gulu miðunum á bílnum. Eða þó. Leiðinlegt svona bíladót. Ég er hreinlega ekki manneskja sem á að vera að ómaka sig yfir svona smámunum. Refsivöndur laganna er mér klárlega ósammála. Svei´onum.